Guillermo del Toro’nun Pinokyo’su (Orijinal ismi ile Guillermo del Toro’s Pinocchio) incelemesine hoş geldiniz. Yapımında geçen uzun yılların ardından, 2022 sonunda Guillermo del Toro’nun ode to stop-motion animasyonu yayınlandı. Del Toro, çok küçüklüğünden beri sanatın hevesli bir hayranıydı, bu yüzden bunun gibi bir film yapmaya karar vermesi mantıklı. Mevcut animasyon sahnesinde benzersiz bir şey yaratmak için klasik hikayeyi kendi fikirleri ve imza estetiğiyle birleştiriyor. Film nihayet Netflix’te mevcut ve del Toro hayranları ve genel olarak film hayranları için bir zorunluluktur.
Film güzel bir şekilde tasarlanmış ve bu kuklaların bu kadar ayrıntılı bir şekilde canlandırılması gerçekten görülmesi gereken bir şey. Ses kadrosu harika ve başrolde Gregory Mann’ın ve Gepetto rolünde David Bradley’in performanslarını içeriyor. Her iki oyuncu da her türlü duyguyu iletmek için seslerini ustaca kullanarak onu mükemmel hale getirir. Oyuncular ayrıca, daha az ölçüde, Tilda Swinton, Christoph Waltz, Ron Perlman ve harika bir Ewan McGregor’un seslerini kullanıyor. Film, gelecek yılın Oscar’larında en iyi animasyon filmi için birinci sırada yer alıyor.
Aşağıdaki paragraflar Guillermo del Toro’nun Pinokyo’su için spoiler içerir.
Gepetto Neden Pinokyo’yu Yaratır?
Guillermo’nun Pinokyo versiyonu, aynı yapının çoğunu orijinal masaldan ve yıllar boyunca gördüğümüz birçok masal uyarlamasından alır. Bununla birlikte, kendi fikirlerinden birkaçını da enjekte eder. Örneğin, kilise ve Hıristiyanlık hakkında bazı net yorumlar var. Guillermo çok dindar bir ailede büyüdü ve bu nedenle dine dahil olan birçok ritüeli deneyimledi, ama aynı zamanda tüm doktrinin doğruluğu hakkında sizi şüpheye düşüren parçaları da yaşadı.
Bir noktada Pinokyo, insanların İsa Mesih’i sevip kilisenin içindeki ahşap tasvirine dua edip tapınırken, onlarla doğrudan konuşabilen kişi olmasına rağmen neden ondan korktuğunu sorar. Bu fikirler çok kışkırtıcı ve filmi özel kılıyorlar. Ayrıca ana karakter olarak Gepetto ile genişletilmiş bir giriş verildi. Oyuncakçıyı daha çok ahşap olan her şeyde uzmanlaşmış bir sanatçı olarak görüyoruz ve ayrıca oğlu ve onun yaşama sebebi olan Carlo adında bir çocukla tanışıyoruz.
Carlo çok iyi bir çocuk ve babasını çok seviyor. Çevredeki köyde de oldukça takdir ediliyor ve görünüşe göre büyüyünce kasaba halkının seçkin bir üyesi olacak. Ancak savaş başlamak üzeredir ve çok korkunç bir olayda Carlo, kilisenin üzerine düşen bir bomba tarafından öldürülür. Gepetto depresyona girer ve içmeye başlar ve kasabanın saygısını kaybeder. Daha sonra çaresizlik içinde bir ağacı keser ve kayıp oğluna benzemek için tahtadan bir kukla yapar.
Burada, çocukların sandığının içinde yaşayan kriket Sebastian’ın önünde orman perisi adlı bir ruh belirir. Ruh, Sebastian’la bir anlaşma yapar ve çocuğa iyi olmayı öğretmeyi başarırsa, ona bir dileğini yerine getireceğine söz verir. Orman perisi Pinokyo’ya hayat verir ve Gepetto ilk başta şok olmuş görünse de onu çalıştırmaya çalışır. Filmin Faşist İtalya döneminde geçtiğini ve ülkenin liderinin Benito Mussolini olduğunu buradan öğreniyoruz.
Faşizmin Pinokyo’nun Bu Versiyonuyla Ne Alakası Var?
Guillermo del Toro’nun faşizmi bir hikaye anlatma aracı olarak ilk kez kullanması bu değil. Bunu daha önce Pan’s Labyrinth’te kullandı ve hikayeyi Franco’nun İspanya’sında kurdu. Orada Guillermo, faşizmi insanların gerçek canavarlar olduğunu söylemenin bir yolu olarak kullandı. Her gün ve her gece kabuslarımızı ve korkularımızı körükleyen trajedileri ve vahşeti üretenler onlar. Tavalar, kurt adamlar, mumyalar, vampirler ve diğerleri bu felaketlerden sorumlu değildir. Kendimizden başka suçlayacak kimse yok.
Bu arada, burada Pinokyo’da Guillermo, totaliter hükümet sistemini orijinal masaldakine başka bir derinlik katmanı eklemek için kullanıyor. Orijinal Pinnochio’nun yazarı Carlo Collodi, masalın kötü davranışlara karşı bir uyarı olmasını amaçladı. Pinokyo babasına karşı gelir ve her yalan söylediğinde büyüyen ünlü burnu da dahil olmak üzere gittikçe büyüyen bir dizi sorunun içine girer. Ancak bu kez Guillermo, uyarıyı dikkate alması gerekenlerin belki de yetişkinler olduğunu bize söylemek için faşizmi kullanıyor.
Film boyunca babalar ve oğullar arasındaki ilişkinin önemi ve babaların geleceğin babalarını şekillendirecek kişiler olduğu çok net bir şekilde ortaya çıkıyor. Çocuklar, çocukken öğrendiklerinin aynısını mı öğretecekler? Muhtemelen öyle yapacaklardır, bu yüzden onlara iyi öğretilmeleri gerekir. Pinokyo, filmin bir yerinde İtalyan faşist gençliğin arasına karışır ve sadece sırf iş olsun diye verilen emirlere uymanın pek de mantıklı olmadığını öğrenir. Açıkça yanlış olanın önünde hayır demek, gerçek bir cesaret gerektirir.
Film ayrıca hayata dair zor bir ders veriyor. Guillermo, çocukların onlardan korunmak yerine bu şeyleri öğrenmelerini çok istediğini her zaman ima etmiştir. Dolayısıyla film, hikayesinin büyük bir bölümünü ölüm kavramı üzerine oturtuyor. Sonunda Pinokyo’nun tüm arkadaşlarını ve babasının nasıl öldüğünü görüyoruz. Ancak hayata gerçek anlamı verenin yalnızca ölüm olduğunu ve bu kısa zamanı kendimiz ve sevdiğimiz insanlar için iyi bir hayat yaşamak için değerlendirmemiz gerektiğini öğrenmiştir.
